Algemene Informatie

Deze vanouds kerkelijke begraafplaats ligt grotendeels naast en ook achter de kerk in Herveld-zuid.
De relatief grote kerk, de Willibrord-kerk genaamd, stamt uit de 15e eeuw en is, duidelijk zichtbaar vanaf de A 50. Het is een gotische zogenaamde hallenkerk met een categorisch identieke bouwstijl als o.a. de bekende Martini-kerk in Groningen. Het gebouw is aan de buitenzijde onlangs geheel gerestaureerd met steun van het Prins Bernhard Cultuurfonds.

Het oudste gedeelte van de begraafplaats (aan de noordzijde) bevat nog tamelijk veel oude zerken die, vooral wat data betreft, door ouderdom wat moeilijk afleesbaar zijn geworden. Dat kan ertoe hebben geleid dat er bij de verwerking van dat deel wat incomplete of onjuiste gegevens in namen en data blijken ingevoerd te zijn.
De nieuwere graven zijn zichtbaar van doorlopende grafnummers voorzien, maar bij de oudere graven is dat wat moeilijk te vinden/herleiden. Daarom is bij de invoer van de gegevens afgezien van vermelding van het grafnummer. Er zijn in het terrein geen vakken aangegeven.

Van 1812-1817 had Herveld een eigen burgerlijke stand en dus eigen GHO-registers, maar nadien behoorde het tot Valburg. Sinds de samenvoeging van de gemeenten Elst, Heteren en Valburg maakt Herveld vanaf 2001 echter deel uit van de fusiegemeente Overbetuwe.

Er is geen plattegrond beschikbaar.
De inventarisatie is van januari/februari 2009 en de update is van mei 2012.

Na een lange periode vanwege de grote restauratie aan het oog te zijn onttrokken geweest, zien de kerk en de toren er weer prima uit.

De imposante toren gezien vanaf de begraafplaats.

Dit bordje bij de ingang vermeldt dat er tijdens de vele overstromingen noodsituaties voor zowel mensen als dieren voorkwamen.

Impressie van de begraafplaats gezien van voor naar achter aan de westzijde van de kerk.

Vanaf het oude gedeelte vooraan op de foto naar het nieuwe deel achteraan. Daar is nog veel open ruimte aanwezig, zoals is te zien op de foto.

Duidelijk is te zien dat de oudere zerken nog als liggende (en tengevolge van grondverzakking voor breuk kwetsbare) massieve platen werden vervaardigd, zoals dat toen nog gebruikelijk was.