Grafinformatie

Begraafplaats:

18309

47

c-o-16/17

 

 

rustplaats | van | W.F.C.A. Baar | weesvader | te Dordrecht | geb. te Lienden | 5 feb 1846 | overl. te Dordrecht | 2 aug 1909 || M.G.C. Baar | - Blom | geb. 9 nov. 1849 | te Reuzel NB | overl. 21 feb. 1920 || de dankbare | oud-verpleegden || Ds Willem Dirk Marinus Baar predikant te Alkmaar geb 30 nov 1895 overl. 22 juni 1938

- STADSNIEUWS. Overdracht monument.
Op de Algemeene Begraafplaats hadden zich Zaterdagmiddag vele oud-verpleegden en enkele voormalige beambten van het Weeshuis Kromhout, verzameld om tegenwoordig te zijn bijde overdracht aan de familie van het monument, gewijd aan de herinenring van Vader en Moeder Baar. Namens de commissie uit de vroegere weezen, bestaande uit de dames L.M. van de Ven, A. Siegenaar-Den Breems, C. Zins Meister-Meineke, T. Van Welsenis-Moolekamp en C. Phielix-Vrijenhoek, die het gedenkteeken hadden aangeboden, werd gesproken door onzen oud-stadgenoot ds. J.W. Roobol, predikant te Berkhout (N-H.).
Het is nog maar enkele weken geleden, -aldus spr.- dat wij op deze stille plaats waren te zamen gekomen om ter ruste te leggen 'n vrouw, die door haar levenswandel de harten van zeer velen heeft gewonnen, 'n moeder, niet alleen voor haar kinderen, doch ook voor al die anderen, welke aan haar zorgen waren toevertrouwd. Het was toen voor ons allen een droeve gang, wij lieten achter haar, wier leiding velen nog ten zegen had kunnen zijn.
Doch vergeten konden wij haar niet. Zeker, ons oog mocht niet meer opvangen, het jeugdig vuur van haar tintelenden blik - onze hand kon niet meer drukken de hare - maar toch in den geest blijft zij ons nabij. Haar worod, haar voorbeeld, haar liefde, haar leven, 't toeft alles nog on onze gedachten en zij blijft zegenen ook nadat zij is heengegaan.
Om uiting te geven aan die gevoelens van dank, van liefde, van waardeering en hoogachting - daartoe zijn wij wederom hier op dit stille plekske te zamen gekomen en zijt gij, haar kinderen, door ons uitgenoodigd mede tegenwoordig te zijn.
Natuurlijk zal deze stonde voor u - evenals voor ons allen, een moeilijk oogenblik zijn, weemoedig door allerlei droeve herinneringen, door alles wat nog zoo duidelijk ons voor den geest staat. Van harte hopen wij, dat het niet alleen weemoed zal zijn, die u thans vevrult, doch dat er ook andere gevoelens in u mogen omgaan, gevoelens van dankbaarheid, van kinderlijken trots.
Toen ruim 10 jaar geleden uw vader werd weggerukt uit zijn veelzijdigen geliefden werkkring, hebben verschillende mannen en vrouwen, die aan hem zooveel leiding en levenswijsheid te danken hadden, zich gaarne geldelijke offers getroost, opdat zou verrijzen een zichtbaar getuigenis van hun liefde en hoogachting voor den man, die in hun jonge leven zoo'n groote plaats had vervuld. En thans - nu ook uw moeder - die evenzeer hun moeder is geweest - is weggeroepen van deze aarde, nu hebben zij ook haar willen danken en gedenken, die naast vader Baar zooveel voor hen is geweest. ook haar naam is aan de vergetelheid ontrukt en gegrift in het monument van eere, waaronder twee menschen rusten die in hun welbesteed leven velen ten zegen zijn geweest.
Aanvaard dan, familie baar, dit monument uit onze handen. Het zal uw kinderhart goed doen, uw ouders zoo hooggeschat te zien. Het zij u een sprekend getuigenis van onze liefde en dan aan een tweetal menschen, wier leven ons allen tot voorbeeld moge strekken! Vader en Moeder baar, ons hart vergeet u niet !
Ds. W.D.M. Baar uit Oostwoud, naar voren tredende en namens de familie sprekende herinnerde eraan, nu ongeveer elf jaar geleden aan dezelfde plaats te hebben gestaan op den doodenakker hij de teraardebestelling van zijn geliefden vader.
De ruimte die op 't marmer hier opgericht voor moeder was overgebleven, is nu aangevuld. 't Geheel is thans voltooid. De vele officieele personen destijds tegenwoordig, missen wij nu. 't Ware, 't echte, 't waarachtige deel is overgebleven. Wij voelen ons op 't oogenblik kinderen van een gezin, van één vader, van één moeder, die ons gaven harten vol liefde en warmte, de liefde die zooals de dichter het uitdrukt "de stralenkrans der menschenlijke ziel is". Spr. kan geen woorden genoeg vinden om zijn dank te
betuigen aan allen, die zijn ouders zóó eerden. Inzonderheid uit spr. woroden van sympathie aan zijn vriend ds. Roobol en mej. Vande Ven, die aan de totstandkoming van dit monument hebben medegewerkt.
Weliswaar zeide spr. is de afgeknotte zuil het symbool van den afgesneden levensdraad, maar ook zij wijst naar Boven en is 't zinnebeeld van Kracht. Laat, zeide ds. ten slotte, deze plechtigheid ons sterken om 't voorbeeld in 't leven te volgen van hen, die daar in de groeve rusten, tot heil der maatschappij en tot zegen van ons zelf. De plechtigheid was hiermede geëindigd.
Het gedenkteeken op de laatste rustplaats van vader en moeder Baar opgericht bestaat uit een afgeknotte zuil op voetstuk, waarop behalve de anmen, geboorte- en overlijdensdata der beide echtelieden, gegrift staat: "De dankbare oud-verpleegden". Op 't oogenblik der overdracht was aan 't monument een krans gehecht met linten, waarop de woorden: "Ons hart vergeet u niet".
[Dordrechtsche Nieuwsblad 11 mei 1920]