Algemene Informatie

Aan de oevers van de Maas en langs de doorgaande weg naar het zuiden, van Nijmegen naar Venlo, staat de kerk van Mook, St. Antonius Abt.

Ook vroeger was deze plaats al strategisch gekozen, want Mook lag langs de Romeinse heerbanen van Nijmegen naar Tongeren en Keulen. Hier werd de Maas overgestoken, omdat verder naar het zuiden de oostelijke oevers van de rivier onbegaanbaar waren.

De hoge ouderdom van de kerk kan worden afgeleid uit de oorspronkelijke naam: Sint Salvator. Dit is de oudste titel aan kerken gegeven, al ten tijde van Sint Willibrord (overleden in 739).

Oorspronkelijk heeft op de huidige plaats, naar men vermoedt, een houten kerkje gestaan dat later werd vervangen door een stenen gebouw. In de veertiende eeuw werd de nu nog bestaande toren gebouwd en een éénbeukig schip. Een eeuw later voegde men er twee kleine zijbeuken aan toe, zodat het een kruiskerk werd.




Hoe oud het hoofdaltaar is weten we niet met zekerheid. Gegevens wijzen naar 1671 toen er gesproken werd over een altaar, gewijd aan het H.Kruis.Rond 1675 waren er weer eens Franse legers ‘in de buurt’, koning Lodewijk XIV van Frankrijk veroverde destijds tal van plaatsen in de Nederlandse Republiek. 1675 was een rampjaar voor de Mookse parochie, waarin het dak van de kerk en de hele pastorie door brand verwoest werden. De kerk kon gelukkig worden hersteld. Daarbij is er een houten gepolychromeerd gewelf aangebracht.In de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) heeft het kerkgebouw relatief weinig geleden: vier voltreffers door granaten veroorzaakten een gat in het dak van de sacristie en in de toren. Het torenuurwerk, het kerkorgel en een aantal banken waren niet meer te gebruiken, maar de pastorie naast de kerk werd verwoest. Ook de mergelwand aan de zuidzijde van het priesterkoor en een raam werden vernield. (de kerk in Middelaar werd totaal verwoest, die in Molenhoek zwaar beschadigd).

In de negentiende eeuw is het kerkje witgekalkt, maar in 1909-1910 zijn kerk en toren grondig gerestaureerd en is die kalklaag verwijderd. De kerk werd toen uitgebreid met de grote dwarsbeuk en kreeg zo de vorm van een Grieks kruis.

Pas in 1964-1965 achtte men een grote opknapbeurt weer nodig. De tot nu toe laatste ingrijpende restauratie vond plaats in de jaren 1979-1982. Deze keer werd tegelijkertijd het kerkhof rond de kerk tot een tuin omgevormd. Een aantal van de oude grafzerken heeft er als monument weer een plaats in gekregen. Deze restauratie werd gefinancierd uit vele fondsen, met medewerking van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg en via diverse acties van de restauratiecommissie in samenwerking met andere Mookse inwoners die zich er eveneens met ‘hart en ziel’ voor hebben ingezet.

In 2008 is er een monumentale grafsteen bijgekomen, door Peter Roovers voor een vriend gemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij heeft er een Piëta-reliëf op aangebracht. Deze steen werd tegen de kerkmuur naast de sacristie geplaatst als Monument voor het Kunstenaarsverzet.