Sint Willibrorduskerk te Sappemeer

De Sint Willibrorduskerk in Sappemeer is in 1872 in neogotische stijl gebouwd door architect Pierre J.H. Cuypers, ook bekend van het Rijksmuseum en Centraal Station in Amsterdam. De kerk is een van de weinige Cuyperskerken in Noord-Nederland, die nog in vrijwel de authentieke staat verkeert. Alleen het orgel ontbreekt. Dat ging verloren nadat de torenspits in de novemberstorm in 1972 in de kerk viel.
Cuypers ontwierp zowel de buitenkant als ook de binnenkant van de kerk. Het meest in het oog springend is het hoogaltaar. De gebrandschilderde ramen komen uit de in 1990 opgeheven Sint Martinuskerk in Martenshoek. Het doopvont uit 1847 is afkomstig uit het voormalige kerkgebouw in Kleinemeer.
Tevens opvallend zijn de muurschilderingen, kruiswegstaties, heiligen beelden, triomfkruis en zangkoorgalerij. Op veel plaatsen in de kerk zijn decoratieve kunstwerken aangebracht, die een diepere betekenis hebben.

12 november 1972: het afwaaien van de torenspits

De kerk is een fraai pijporgel rijk geweest, dat echter tijdens de novemberstorm van 1972 totaal vernield werd, doordat de torenspits omwaaide en met donderend geweld op de kerk stortte.

De klokken: Tijdens de tweede wereldoorlog werd op 5 mrt. 1943 op last van de Duitse bezetter de luidklok uit de toren gehaald om te worden omgesmolten tot oorlogstuig. Na de bevrijding werd er geld ingezameld. Er werden vier nieuwe klokken aangeschaft, die voor de nachtmis en de vooravond van Kerstmis 1948 voor het eerst luidden.

Het herplaatsen van de torenspits.

In augustus 1973 is het eindelijk zo ver. De horizon van Sappemeer zal weer worden verrijkt met een torenspits van 23 meter hoogte. Met een hijskraan wordt de meer dan honderd jaar oude toren voorzien van haar nieuwe spits.

Begraafplaats van de R.K. Sint Willibrorduskerk

Plattegrond

overzicht Rooms Katholiek Kerkhof te Sappemeer