Algemene Begraafplaats, Bachlaan 1, 4702 KD Roosendaal
Locatie niet beschikbaar
Begraafplaats:
Algemene Begraafplaats
Adres:
Bachlaan 1
4702 KD Roosendaal
Gemeente:
Roosendaal
Provincie:
Noord-Brabant
Coördinaten:
51,537599 4,480148
Oppervlakte (plm.):
3.600 m²
Status:
In Bewerking (deel van de
graven ingevoerd)
Aantal graven:
461 Gravenlijst
Aantal personen:
517 Personenlijst
Meest voorkomende namen:
Evertse (5x), Heerma van Voss (5x), van Driesum (5x), Bakker (4x), Visser (4x), Rabbering (4x), Bredewolt (4x), de Visser (3x), Boekholt (3x), van Sluijs (3x)
Algemene Informatie
De Algemene Begraafplaats aan de Bachlaan te Roosendaal is één van de twee inmiddels gesloten begraafplaatsen.Deze begraafplaats werd rond 1880 in gebruik genomen. Het oudste graf in de administratie is dat van de heer Casparus Roxinus Fercken, die overleden is op 14-09-1879 (graf B 070).
Foto rechts: de ingang van de begraafplaats
Na 100 jaar werd de begraafplaats gesloten: de laatste (normale) begraving vond plaats op 13 september 1980: Heijltje Boterman, overleden te Roosendaal op 13 september 1980 (Graf B221).
In september 2005 zijn restanten van 8 overledenen die in Wouw waren begraven (op de algemene begraafplaats aldaar) overgebracht naar deze begraafplaats. Zes van hen zijn in twee gezamenlijke graven herbegraven en twee zijn afzonderlijk herbegraven. Van hen zijn ook de monumenten overgebracht. Het zijn de graven B108 (Michaël Licumahuwa) en B 109 (Pieter Johannes Solisa).
In de ruim 40 jaar dat de begraafplaats niet meer in gebruik is is de situatie er niet beter op geworden. De Gemeente Roosendaal voert wel onderhoud uit, maar alleen aan de paden etc.
Redelijk veel monumenten zijn in (zeer) slechte staat: verzakt, omgevallen, vernield etc.
Dat opschriften niet of slecht leesbaar zijn ligt uiteraard niet aan de Gemeente Roosendaal, maar aan de vorm van uitvoering waarvoor destijds gekozen is.
Gelukkig is er in Roosendaal een stichting die zich gaat bezig houden met de restauratie van grafmonumenten. Aanvankelijk was de aandacht alleen gericht op de R.K. begraafplaats aan de Bredaseweg, maar nu ook op de Algemene Begraafplaats aan de Bachlaan. Omdat wij vrezen dat t.z.t. de begraafplaats toch geruimd zal gaan worden, is in overleg met het Gemeentearchief te Roosendaal besloten alle monumenten te fotograferen en die, zoveel mogelijk voorzien van de juiste gegevens van de begravenen, (behalve van de monumenten ook afkomstig van het grafregister van de Gemeente Roosendaal) in een database vast te leggen en te publiceren.
De begraafplaats is verdeeld in drie vakken:
VAK A (rechts vanaf de ingang) is verdeeld in twee helften:
vooraan de grafnummers 1 t/m 187
achteraan de grafnummers 188 t/m 325
achteraan langs het middenpad zijn nog vier ongenummerde graven die door ons zijn genummerd met A326 tot en met A329 (aansluitend op de wel genummerde graven in dat vak)
Vak B, grafnummers 1 t/m 249
De grafnummers 186 t/m 193, 208 t/m 215, 224 en 231 zijn oorlogsgraven van buitenlandse militairen gesneuveld in de 2e Wereldoorlog.
Foto: Vak B gezien vanuit de ingang
VAK C (links achteraan):
grafnummers 1 t/m 204 (rechterdeel van het vak). Op dit deel staan bijna geen monumenten. No. 160 is een oorlogsgraf van een Nederlandse militair die in 1940 gesneuveld is.
grafnummers 326 t/m 445 (linkerdeel van het vak)
De oudste graven bevinden zich links en rechts van het middenpad vooraan.
Nieuws over deze begraafplaats
Verwaarloosde begraafplaats weer toonbaar na gezellig dagje klussen
11-11-2024 - Grafstenen van wildvreemden schoonmaken op je vrije dag: 35 vrijwilligers deden het in Roosendaal. Zij konden de verwaarloosde begraafplaats aan de Bachlaan niet meer aanzien. "Een gezellige dag op een begraafplaats. Het klinkt gek, maar dat was het echt", vertelt de 61-jarige initiatiefnemer Hans Molier.
Geschreven door Raymond Merkx
Vieze grafstenen, rondslingerende slaapzakken of zelfs complete struiken en bomen die uit graven groeien. "Het was echt schandalig", weet Hans. Met kettingzagen, bezems en borstels gingen de vrijwilligers aan de slag. Bijna allemaal hebben ze geen enkele link met de mensen die er begraven liggen.
"Fantastisch! Het was uniek", zo blikt Hans glunderend terug. Om acht uur zaterdagochtend stonden 35 paar helpende handjes klaar. "Sommige voorbijgangers zagen ons bezig en vroegen spontaan of ze konden helpen. Tuurlijk, pak een bezem en doe mee!", riep hij enthousiast.
De begraafplaats was onlangs veelvuldig in het nieuws. Zeventien verwaarloosde oorlogsgraven kregen veel aandacht. De gemeente greep in en Hans houdt die oorlogsgraven nu hoogstpersoonlijk structureel bij.
Daarna kwam het idee om ook de rest van de begraafplaats aan te pakken. Dat was immers te veel werk voor Hans alleen. Na een oproep was het dit weekend zover en werden ook de niet-militaire graven aangepakt.
Het kerkhof is sinds 1978 niet meer in gebruik. "Veel mensen weten niet eens dat de begraafplaats bestaat", zo verklaart Hans de verwaarlozing. Ook al is de gemeente verantwoordelijk, de veelal vijftig- en zestigplussers besloten zelf aan de slag te gaan.
"Ze worden niet vergeten. Hun graven zijn weer toonbaar", vertelt Hans. "Sommige grafstenen zijn weer zichtbaar geworden, waarvan niemand wist dat het er nog lag. Het was soms ook heel emotioneel."
Koffie en vooral worstenbroodjes hielden de kwieke senioren op de been. "Je zag aan de lachende gezichten waar je het voor doet. Mensen hadden echt goede gesprekken met elkaar." Om een uur of drie was het wel mooi geweest. "Kletsen ging toen voor het werken", lacht Hans. De initiatiefnemer kreeg nog een bosje bloemen van de wethouder.
Of het nu af is? "Zeventig procent van de graven is nu schoon", zegt de initiatiefnemer trots. Op een nog te plannen zaterdagochtend in december gaan de vrijwilligers opnieuw aan de slag om ook de rest schoon te maken. "De meeste mensen komen weer helpen", zegt Hans opgewekt.
(bron: Omroep Brabant)
Geschreven door Raymond Merkx
Vieze grafstenen, rondslingerende slaapzakken of zelfs complete struiken en bomen die uit graven groeien. "Het was echt schandalig", weet Hans. Met kettingzagen, bezems en borstels gingen de vrijwilligers aan de slag. Bijna allemaal hebben ze geen enkele link met de mensen die er begraven liggen.
"Fantastisch! Het was uniek", zo blikt Hans glunderend terug. Om acht uur zaterdagochtend stonden 35 paar helpende handjes klaar. "Sommige voorbijgangers zagen ons bezig en vroegen spontaan of ze konden helpen. Tuurlijk, pak een bezem en doe mee!", riep hij enthousiast.
De begraafplaats was onlangs veelvuldig in het nieuws. Zeventien verwaarloosde oorlogsgraven kregen veel aandacht. De gemeente greep in en Hans houdt die oorlogsgraven nu hoogstpersoonlijk structureel bij.
Daarna kwam het idee om ook de rest van de begraafplaats aan te pakken. Dat was immers te veel werk voor Hans alleen. Na een oproep was het dit weekend zover en werden ook de niet-militaire graven aangepakt.
Het kerkhof is sinds 1978 niet meer in gebruik. "Veel mensen weten niet eens dat de begraafplaats bestaat", zo verklaart Hans de verwaarlozing. Ook al is de gemeente verantwoordelijk, de veelal vijftig- en zestigplussers besloten zelf aan de slag te gaan.
"Ze worden niet vergeten. Hun graven zijn weer toonbaar", vertelt Hans. "Sommige grafstenen zijn weer zichtbaar geworden, waarvan niemand wist dat het er nog lag. Het was soms ook heel emotioneel."
Koffie en vooral worstenbroodjes hielden de kwieke senioren op de been. "Je zag aan de lachende gezichten waar je het voor doet. Mensen hadden echt goede gesprekken met elkaar." Om een uur of drie was het wel mooi geweest. "Kletsen ging toen voor het werken", lacht Hans. De initiatiefnemer kreeg nog een bosje bloemen van de wethouder.
Of het nu af is? "Zeventig procent van de graven is nu schoon", zegt de initiatiefnemer trots. Op een nog te plannen zaterdagochtend in december gaan de vrijwilligers opnieuw aan de slag om ook de rest schoon te maken. "De meeste mensen komen weer helpen", zegt Hans opgewekt.
(bron: Omroep Brabant)