Indijk

Foto's: M.N. den Harder

Het vlakbij het Hegemer Mar geïsoleerd gelegen streekdorpje Yndyk was lange tijd aangewezen op vervoer over water. Pas in 1906 kwam er een wegverbinding met Waldsein en het zou nog tot 1966 duren voor deze werd doorgetrokken naar Trophorne onder Elahuizen. De naam Yndyk zou kunnen verwijzen naar 'ingedijkt' land, maar kan ook betrekking hebben op een binnendijk, een (eertijds) doodlopende verbindingsdijk of mogelijk ook een gegraven watergang. De St. Nicolaaskerk van Yndyk werd na de Reformatie nog in 1598 hersteld en voorzien van gebrandschilderde ramen.

Omstreeks 1720 stond op het in het land gelegen kerkhof nog slechts een kerkruïne met een klokkenstoel. In 1788 is spraken van 'een kerkhof daar enig houtwerk op staat waaraan een klok hangt.' Een van de opvolgers van deze klokkenstoel ging in een storm op 1 maart 1949 te gronde. De 13de-eeuwse klok werd in de Tweede Wereldoorlog door de bezetter geroofd en later gelukkig teruggevonden, maar bij gebrek aan een klokkenstoel opgeslagen door de Gemeente Wymbritseradiel. Het kerkhof verviel en de weinige grafstenen staken soms niet meer boven het onkruid uit. De situatie duurde 26 jaar, totdat door initiatieven uit de dorpsgemeenschap in 1978 een kleine klokkenstoel kon worden aangekocht. De oude klok met touwbandversieringen kreeg er een plaats in. De klokkenstoel heeft het dorp Yndyk als het ware zijn gezicht teruggegeven. Op het kerkhof zijn nog enkele eenvoudige grafstenen te vinden. In verband met het landschappelijk karakter van dit funerair erfgoed wordt het tegenwoordig extensief beheerd.

Over de landerijen, in zuidelijke richting, is er zicht op het door hoge bomen omzoomde kerkhof van Ypekolsgea.

Zie ook:
https://forumtresoar.nl/viewtopic.php?t=1835

Indijk