Spanga

De oudste gegevens van de klokkenstoel in Spanga dateren van rond 1850. Dat jaar werd hier de eerste klokkenstoel gebouwd. Het oude bouwvallige kerkgebouw was in 1831 reeds gesloopt. Deze klokkenstoel sneuvelde in 1954 tijdens een zware storm en werd door een nieuwe vervangen in 1955. De nieuwe klokkenstoel was op zijn zachtst gezegd een merkwaardige constructie met een sterk afgeplatte kap. Deze werd op zijn beurt op 23 augustus 1989 vervangen door de huidige klokkenstoel. De klokkenstoel is gemaakt van Bilinga hardhout.
Deze klokkenstoel met een totaal gewicht van zo'n 4.000 kg, is in z'n geheel aangevoerd op een kuilwagen en ter plaatse overgezet op een platte wagen, getrokken door een landbouwtrekker en zo 600 meter door het weiland vervoerd.
De koperen dakbedekking is gemaakt door Hankels, Technisch Bedrijf te Oosterlittens.
Na het plaatsen van de klokkenstoel bleef er nog een grote wens, namelijk een forsere klok met meer geluid. Hier was echter geen geld voor beschikbaar. Op 12 oktober 1989 ontving de locoburgemeester, de heer Remco Heite, bij de heropening van de vestiging van ABN Bank te Wolvega een bedrag van 3.000 gulden ter besteding aan een goed doel in de gemeente Weststellingwerf. Er werd besloten om dit bedrag beschikbaar te stellen aan de kerkvoogdij van Scherpenzeel voor een nieuwe klok voor Spanga. De klok, vervaardigd in 1949, werd na de bouw van de klokkenstoel in Amsterdam aangekocht. Deze was vrijgekomen na de sluiting van de Gereformeerde Waalkerk. Het is een klok uit de vroegere brons en ijzergieterij Zimmer & Zn. in Amsterdam. De diameter van de klok is 70,3 cm, toon d2 en het gewicht 221 kg. Tekst op de klok: Ps. 122 Wij zullen in het huis des Heren gaan. Geroofd 1942 / Nieuw gegoten 1949 / JZ (in gietersmerk) 78 (gietnummer).
Op 27 oktober 1989 is de nieuwe klokkenstoel ingeluid door de president-kerkvoogd, de heer Atze van Stralen, waarbij vele genodigden aanwezig waren. Na het 'inluiden' trok het gezelschap naar de kerk van Scherpenzeel, waar een gezellige receptie het feest besloot.

In de Leeuwarder Courant d.d. 8-9-1988 stond het volgende gedicht:

Ik hoor de klok toe luister dan, drie maal drie, het is een man.
Ik hoor de klok toe luister nou, twee maal drie, nu is 't een vrouw.
Ik hoor de klokken door de wind, hoor ik nu één keer drie, nu is 't een kind.

Dit gedicht is de begeleidende tekst bij het luiden voor overledenen.

Spanga