Grafinformatie

Begraafplaats:

753195

1200

Ingang

 

 

Willem werd in Epe geboren als een van de 7 zonen. Het waren dagloners het meest arme deel van de bevolking. Als marskramer zwierf hij in de regio Epe/Vaassen.Met een ladenkistje negotie, zoals garen, band, knopen, doosjes lucifers en zeep als handel langs de huizen en bij voorkeur langs boerderijen. Het was allemaal niet te zwaar en een heerlijk vrij leven. Van boerderij naar boerderij zwervend, hier en daar een praatje, daar koffie en op bepaalde boerderijen mee met de knechten aan het eten. Hij kon je voor 3 cent een doosje luzepotten, striekzwavels en zwaluwen of te wel lucifers verkopen. Maar als hij de centen had gebeurd, kwam er een linnen geldbuideltje met een touwtje uit zijn broekzak tevoorschijn om de ‘beuring’ op te bergen. Er volgde dan steeds zijn stereotype vraag: ‘De lucifers hei’j zeker niet neudig?’ Hij wachtte het antwoord niet af, maar borg de lucifers weer op in zijn ‘kissie’.
Oktober 1923 vertrekt hij naar een neef in Wiessel, waar hij een tijdje in huis komt. Maar ook in Apeldoorn blijft hij de zwerver. Hij houdt het niet meer uit bij gezinnen en zoekt nu vaak de logementen op. En de logementhouders (de goede!) zorgen dat de financiën in orde blijven. Al het geld dat hij op zijn tochten ‘verdient’ wordt door anderen beheerd, soms een tijdje door de politie. Maar er zijn natuurlijk ook anderen die profiteren van Willems goedheid. Op zijn regelmatige zwerftochten moet hij nogal wat geld krijgen, maar het verdwijnt even vlot weer.
In de dertiger jaren - hij is dan rond de 70 jaar - worden de zwerftochten, die vroeger 20 tot 30 km per dag waren, ingekort. En wanneer hij met zijn waren in Vaassen of Epe was geweest, ging hij met de trein terug naar Apeldoorn. Kort voor de Tweede Wereldoorlog brak Willem zijn been en vond men hem langs de kant van de weg. Hoe hij dat been gebroken had, is niet te achterhalen. Hij werd met zijn beenbreuk verpleegd in het Julianaziekenhuis in Apeldoorn – een hele gebeurtenis voor hem – en na genezing werd hij opgenomen in de Hogeland stichting in Beekbergen. Op 75-jarige leeftijd werd de klap van de beenbreuk en de gedwongen rust, eerst in het ziekenhuis en daarna op de ziekenzaal van het ‘Hietveld’, te veel voor de oude zwerver. Hij werd niet meer de oude. Hij bleef op de ziekenzaal, waar hij op 7 november 1942 op 78-jarige leeftijd overleed. Zijn graf werd daar later ontruimd. Maar op 4 augustus 1993 werd door de toenmalige Hietveld-directeur een gedenksteen op de plek van het geruimde graf onthuld. In Beekbergen waren ze Willem van Tongeren gelukkig niet vergeten.
Willem was een markant figuur en kwam vaak in Vaassen. Hij bleef dan veelal slapen in de buurtschap ‘’t Loar’. Op initiatief van dat zelfde buurtschap werd op 10 oktober 1985 tijdens de Jaarmarkt een beeld van Willem van Tongeren onthuld. Het heeft een mooie plek naast de kerk aan de Dorpsstraat. (zie voor meer info www.epernet.nl)