Grafinformatie

Begraafplaats:

30154

47

N11-11

 

 

Aandacht voor een vergeten amateur.
Een kleine, doch niet geheel van belang ontblote kunstnalatenschap zal in September a.s. in de najaarsveiling bij de firma A. Mak alhier onder de hamer komen. We bedoelen het atelier van de vergeten amateurschilder, rasecht en onvervalst Dordtenaar tevens, Arie Boers Azn., wiens overlijden (4 september 1947) op ruim 80-jarige leeftijd destijds min of meer aan de aandacht is ontsnapt.
Arie Boers - we zien z'n scherpe kop, waaraan de haviksneus en de levendige, bruine ogen iets karakteristieks schonken, weer voor ons en horen nóg zijn geestige, niet zelden van sarcasme doordrenkte boutades - was aanvankelijk metselaar van beroep. Later verhuisde hij naar het grote herenhuis aan het Weeshuisplein, werd architect en hield zich in die kwaliteit in het bijzonder bezig met het toezicht op bouwwerken.
Het vak vereiste uiteraard een tekenhand en een timmermansblik. Boers bezat beide en het is dus niet vreemd dat hij de schilderkunst aanhing en bij Pictura binnenwandelde om er, in het begin dezer eeuw, als het prototype van de zuivere liefhebber te gaan werken. Een enkele maal exposeerde hij mee op ledententoonstellingen: een aquarel, 'n naaktstudie, een landschap, en liet zich verder penseelwijs maken door de goedmoedige en kundige Larij, trok voordeel uit de sneren, die Reus, de koning der broodschilders op de amateurs plecht los te laten, keek eens af van wat zijn vriend Elias Boonen deed, leerde van Korthals, Koldeweij, Gunneweg e.a.; kortom Boers kon tenslotte, zonder tot een uitgesproken eigen stijl te geraken, uit de voeten, toen hij door de Biesbosch en de Hoekse Waard ging zwerven op zoek naar mooie plekjes, molens, een markant doorkijkje in het riet enz.
Wie nu zijn 'vluggertjes' - studies op kleine plankjes lagen hem het meest - aanschouwt, moet erkennen dat er een bekoring van uitgaat, te weten de onmiskenbare charme van de vertrouwde Picturiaanse geest van een halve eeuw geleden. Er zitten blonde gevalletje onder en donkere impressies, waarbij de molens aan de Noordendijk speciaal met een kennersblik zijn getroffen. Soms kijkt Reus om het hoekje, dan weer Boonen, Larij of Gunneweg, of .. vloeien al die smeertjes ineen tot .. Boers! En dan zegt de bezoeker, proevend en keurend: die plezierschilder heeft er in alle bescheidenheid toch wel iets van terecht gebracht en verdient een blijvend plaatsje in de Dordtse schildersanalen.
het worde hem hierbij verleend! Anoniem [Dordrecht Nieuwsblad 8 juli 1955]